Voldoening, tevredenheid, samen werken. Daar raak ik niet over uitgepraat. Het doen is nog leuker.
Samen werken en niks moet. Wat, hoe en wanneer is niet aan regels of verwachtingen gebonden. Ik zou zeggen probeer het eens en bedenk dan wat je verwachtingen zijn. Die zouden er niet moeten zijn, daar begint het. Laat jezelf en anderen de ruimte. Je geeft geen ruimte, je laat ruimte.
Ruimte en al helemaal die van een ander, is niet van jou. Iemand de ruimte geven is een eigenaardige manier van zeggen. Vanuit een soort narcistisch of egoïstisch wereldbeeld.
Bedenk waar je je goed bij voelt. Als je dat kunt delen met een gelijkgestemde, dan heb je een klik. Naar die samenwerking kan je niet solliciteren, of erom vragen. Het gebeurt.
Dan sta je ineens twee uur lang samen stoofperen te plukken. Eerst het laaghangend fruit en dan het hogere met de plukstok. Verdeel je de buit en ben je voldaan. Niet alleen vanwege het uitzicht op heerlijke stoofpeertjes, ik stoof ze in biologische rode wijn, maar vooral ook omdat samen peren plukken lekker werk is.
Pucky vindt het wel gezellig.
