Maand: december 2023

Ik hoop nog steeds op eekhoorntjes in de eikenbomen langs het Kerkepad. Misschien zijn ze er toch als ik niet kijk. De kans is groot. Ik denk dat ik vaak kijk, maar in de optiek van een eekhoorntje kijk ik natuurlijk nooit.
Kijk dan sukkel, zeggen ze in het Eekhoorns als ze over de horizontale takken van boom naar boom racen. Hij zit weer te suffen in z’n stoel.

Dikke duiven zie ik genoeg, als traag vliegende strontbommenwerpers scheren ze over het huis. Je verwacht ieder moment een voltreffer tegen het raam. Hoe was dat vroeger, of in het bijna afgelopen jaar met die eekhoorns en die schijtduiven? Daar gaan we het niet over hebben.

Je wordt er bijna chagrijnig van, vrijwel alle media hebben terugkijkers aan het werk in december. Om iets te zeggen of te schrijven over het afgelopen jaar. Je kunt net zo goed je oude kranten een jaar bewaren en er dan eind december willekeurig een paar uit de stapel trekken. Je hebt dan ook nog de keuze om het te laten. Nu staat het verdomme in mijn verse krant.

De oude kranten gaan naar de korfbalclub, hup in de container.
Zelf heb ik een half leven gevoetbald hetgeen stigmatiserend blijkt. Ken je dat, als je in bepaalde kringen moet opbiechten dat je een voetballer bent en dat je dan enigszins laatdunkend wordt ingedeeld op de ladder van fatsoenlijke sporten?

Ik heb wel een dubbele voornaam, maar voetballen is leuker. Beetje een balletje scoopen op een zeiknat kunstgrasveld of een bal door een mandje mikken, daar raak ik niet opgewonden van. Eigenlijk kan ook het professionele voetbal me helemaal gestolen worden. Nee dan ouderwets voetbal. Even je tegenstander onder het gras stoppen als hij jou schopt inplaats van de bal. En dat geheel volgens de spelregels. Een kneiterharde sliding. Heerlijk, dat doet ie niet nog een keer.

Wat afgelopen jaar betreft, ik ben meer een vooruitkijker. Niet een die zegt dat ie vanaf januari niks meer doet wat niet moet, mag, of hoort. Ben je gek. Met je goede voornemens. Dat is niks voor mij. Als je de lol van het leven niet meer kunt zien dan houdt het op.
Ik weet uit ervaring dat het ook wel eens niet meevalt.

Het is goed om je mandje met ervaringen mee te nemen, maar noem het toch geen rugzakje. Je hebt in het leven gewinkeld en het maakt je wie je bent. Geniet wanneer mogelijk, er mag best wat meer geleefd worden wat mij betreft. Niet alles hoeft veel diepgang te hebben. Geniet elke dag. Doen hè!

Donkere dagen en dan bedoel ik die met weinig licht. Vooral voor kerst, de spreekwoordelijke. Als je naar buiten kijkt is het gelijk alsof je het leven overdenkt. Wat is het waard en waarom moet het er zijn? Het is vast een kwestie van evolutie. Of juist niet? Was er een grappenmaker die op zo’n donkere dag ergens anders dit heeft verzonnen? Een magiër die wij niet kunnen bevatten met onze beperkte zintuigen. Misschien wel een aantrekkelijk idee. Een kapstok voor vragen die niet beantwoord kunnen worden. Het geraas van de stofzuiger overstemt mijn gedachten. Stofzuigen doe je het best op donkere dagen.

Ik koester op dit soort dagen mijn hernia en bedenk auto’s waar ik wel langer dan tien minuten in zou kunnen rijden. En dan zonder de zeurende pijn in mijn onderrug. Iets met een hoge instap misschien, haha. Ik heb de omschrijving ‘hoge instap’ altijd weggelachen. Lifestyle voor bejaarden. In lijn met het levensloopbestendig maken van je huis. Een soort voortijdig verlangen naar een comfortabel einde.
Vind maar iets betaalbaars met een hoge instap waar je ook nog hard meer kan gaan zonder dat je voor joker rijdt. Tegelijkertijd is het pathetisch als je enkel met veel moeite uit je sportieve auto weet te komen. Heb ik weer hè. Beetje klagen helpt altijd voor het mentale welbevinden.

Door donkere dagen heb ik ook veel tijd te veel. Dat is goed voor het overdenken van het leven, maar minder goed voor je humeur. Ik probeer niet naar buiten te kijken en te focussen op de kerstboom. De ledlampjes zijn tevreden. Regendruppels rollen pesterig langs het raam.

Ik heb de krant opgezegd, ben het geleuter over kunst, cultuur en film helemaal zat. Zo’n krantenredactie hoort zich in te spannen om levensvragen te stellen in relatie tot de actualiteit. Daarvoor is het natuurlijk nodig dat ze eens een donkere dag in een stoel bij het raam gaan zitten. Zonder kerstboom want dat is alleen maar afleiding. Hebben ze geen tijd voor en ze zijn er te jong voor vrees ik. Wel tijd om naar de film en het theater te gaan en boeken te lezen. Dan kom je natuurlijk nergens meer aan toe.

Donkere dagen helpen, om iets te snappen van de lichte.

Wat kan er misgaan in een maand? Soms is het alleen maar dat je jarig bent. Een andere keer is er iemand in die maand overleden. Of het regent vaak en veel in je vakantiemaand. Je hebt er ook waarin het koud en donker is en je verlangt naar licht en warmte. Verschillende soorten warmte. Voor je het weet slaat de gezelligheid toe. Onverwacht; gezèllig.

Kijk het sneeuwt! Godverdomme, vergeten antivries in de ruitensproeier te doen. Ik weet ineens dat sneeuw een isolerende werking heeft en dat het dus morgen ook nog wel kan.
Doe maar niet te gezellig, er blijft anders geen ruimte over om te somberen. Moeten we het nog hebben over gezellig zijn of gezellig doen, menselijk glühwein als een soort uitgestelde hoofdpijn?

Ik heb het koud en heb daarom een blikje chocomel in een beker gegoten. Anderhalve minuut in de magnetron en het is veel te heet geworden. Waar is de tijd dat je zelf lekkere warme chocolademelk maakte? Uit zo’n pakje cacao dat al anderhalf jaar dichtgefrommeld in de kast stond. Het vage misselijke gevoel is wel hetzelfde.

Wat een kutmaand. Ik kom er net achter dat er een geheimgehouden overschot is aan zonnebloempitten. Je kunt geen brood meer kopen zonder dit vogelvoer. De reststromen lopen tegenwoordig via de bakker, vermoedelijk ter compensatie van de gasprijs. Bovendien verrekken de eekhoorns het om mij te vermaken. Het blad is van de eikenbomen. Dan horen ze daar bedrijvig heen en weer te rennen.

Wat rest is een afgezaagd ritueel. De kerstboom, die wordt morgen van zolder gehaald en er staat een immitatiehuisje in de vensterbank met een elektrisch waxinelichtje er in. Gezellig.
Dit jaar geen met gif bespoten boom uit een tuincentrum. Dat scheelt kou, ergernis en hars aan m’n fikken.

Goed dat je dit leest, een gewaarschuwd mens telt voor twee. Wees maar voorzichtig met al die gezelligheid.