Ik schreef in het vorige blogje dat ik blij word, dat mijn dag geslaagd is als ik een eekhoorntje zie. En zo is het.
Niet uit mindfulness of als resultaat van en cursus of zo. Gewoon omdat het zo is. Zoals je als klein kind nog volkomen blij kunt zijn met een verrassing. Dat je mee mag naar het dorp om een super soaker te kopen. Of nog een keer in de draaimolen op de kermis mag. Kleine genoegens met een heerlijke boost voor je gevoel.
Bij de tweede of de derde super soaker in een week heb je er wel een keer genoeg natuurlijk. Maar met eekhoorntjes is dat niet zo. Die doseren dat.
Je hebt ook de nadenkers, dat je iets ziet en het aanneemt voor heel gewoon en dat is het dan niet. Neem en blaadje dat van een boom naar beneden dwarrelt. Ja duh, het is herfst.
Wacht ff, hoe komt om te beginnen dat blaadje in die boom? En die boom zelf? Is die daar misschien wel gegroeid omdat een gulzige Vlaamse Gaai daar een eikel uit zijn haastige snavel liet vallen. Of hoe dan? Het blaadje is intussen op de grond beland en er komen nog duizend vriendjes naast dwarrelen vandaag.
Verwondering is overal. Kijk maar om je heen.
Mijn goede gevoel kan vaak niet op.
Er zijn ook andere dingen. Die je ziet en waar mijn gevoel verbijsterd te kort schiet. Omdat ik het niet kan bevatten dat mensen er zwijgend en onaangedaan naar kunnen kijken. Omdat ze denken een reden te hebben om niet aangedaan te hoeven zijn. Dat is het tegenovergestelde van verwondering. Voor mij is het totale verbijstering.
Onmacht, woede, tranen dat het kan. Terwijl het niet mag kunnen! Mensen in een ziekenhuis zien sterven in vlammen. Verbrandend, een gruwelijke dood die ze willens en wetens is aangedaan. Waarom? Mede gelegaliseerd door de zwijgenden.
De niets zeggenden, niet eens dat het niet kan en dat het moet stoppen? Nee, ze hebben zelfs argumenten om het te steunen, politiek, uit geloof, met geld en wapens, met woorden uit eigen belang,
Stel je voor het is hun (zieken)huis en het zijn hun kinderen of naasten die voor hun ogen levend verbranden. Dat geloof je niet. Dat kan toch niet?
Zwijg niet. Laat van je horen.