Opnieuw mogen leven laat me nadenken over de essentie ervan. De meesten doen dat als ze hun ‘oude’ leven nog leven. Ik kreeg een nieuw na m’n niertransplantatie. Ik was ook al eens op het randje van het oude, zonder direct vooruitzicht op een nieuw. Ging er anders naar kijken. Hoe ziet leven er dan uit als je er anders naar kijkt? Zal ik je vertellen.
Deze blogpost gaat over Donald Duck. Huh? Ja, Donald Duck in z’n vrolijke weekblad. Als Donald eens wist wat wij weten… Hij is kampioen leven in het nu. Daar zijn wij niks bij met onze mindfulness. Het leven van Donald speelt zich af in een stripverhaal. Plaatjes op papier. De volgorde, het verhaal lezen wij daarin. Zelf weet ie niet eens dat er een vorig en een volgend plaatje bestaat. Hij is zich ook niet bewust van het fenomeen Duckstad. In elk plaatje staat hij stil bij wat hij doet. Hij kan op zijn horloge kijken, of op de klok van de kerk van Duckstad. Maar heeft geen besef van tijd. Dát is pas leven in het nu. Hij kan niet anders. Als jij op je horloge kijkt dan zie je dat de tijd voorbijgaat. Stilstaan in dat moment kun je niet. Donald wel. Hij leeft in een 1-dimensionale wereld. Hij kan niet voor- of achteruit. Papier is voor ons 2-dimensionaal. Donald’s leven speelt zich af in ons hoofd.
Zelf leven we in een 3-dimensionale wereld. Én we kennen het fenomeen tijd.
Jij kan vooruit in het verhaal van Donald. Plaatje voor plaatje. Of achteruit. Je kan een verhaal opnieuw lezen, een stukje overslaan of er halverwege weer in beginnen. Zo vaak als je wil. Als je er erg van geniet en je zit er helemaal in, dan leef je in het nu.
Je hebt waarschijnlijk net als ik de neiging om vooruit te kijken, te plannen en daarover te prakkiseren. Tobben over het verleden komt je denk ik ook wel bekend voor. Intussen verstrijkt de tijd. Dan leef je. Dat is toch iets anders dan een stripfiguur zijn. Zoals je voor en achteruit kan in het leven van Donald, zo kan je dat niet in dat van jezelf. Je kunt niet een jaar terug en hetzelfde stuk nog eens beleven. Of een stukje overslaan. Of door naar het einde van jouw verhaal.
Als ik nadenk over mijn nieuwe leven dan denk ik: Stel dat mijn leven een stripverhaal in drie dimensies is en iets of iemand kan dat lezen zoals ik de Donald Duck kan lezen, hoe zit dat dan? Dat iets of die iemand ‘leeft’ in een wereld die ik niet kan waarnemen. Geen idee of die wereld er al dan niet is, of het dan nog wereld heet.
Over dit fenomeen zijn en worden legio wetenschappelijk studies gedaan. Filosofische beschouwingen en religieuze opvattingen zijn er ook een boel. Mensen die nadenken over de essentie en/of het vervolg van hun leven. Noem het geloof, of geloof het niet. Of hang een wetenschappelijk standpunt aan. Dat is jouw keuze. Over hoe dat mij vergaat lees je in een van m’n volgende blogposts. Allemaal onder de noemer ‘leven met een donornier’. Daarom en daarover schrijf ik.
Nog iets leuks. Over leven. Je kunt iemand opnieuw een leven geven, of een beter en langer leven. Zoals ik dat kreeg. Daar denk ik vaak over na.
