De koe bij de hoorns vatten en boter bij de vis. Gekende uitspraken.
Om het eerste te kunnen moet je op zoek. Vind een koe met hoorns. Dat lukt je alleen op een biologisch bedrijf. Boter bij de vis is eenvoudiger.
Blijft de vraag of je wil dat er boter wordt geproduceerd en of je vis eet. Daarover verschillen de zienswijzen.
Als je grootvader een boerderij had, met koeien, varkens en kippen, dan groei je daar mee op. Je voert de konijnen in hun hok met de blaadjes van paardenbloemen en je kijkt belangstellend toe als ze worden geslacht. Mais voeren aan de loslopende kippen was leuk. Oma gaf me altijd de lever en het hartje als ze een kip of een haantje had gebraden.
Koeien op stal ruiken lekker. In de winter is het warm in de stal, je voelt de koeien. Voederbieten malen, mangels op z’n Achterhoeks, hooi voeren en bij het melken een koeienkoek die naar rogge ruikt.
Als je ouders een viskraam hebben en je precies weet welke haring de lekkerste is, dan is het niet heel gek als je graag vis eet. Als je zelf vis verkocht en je twee zussen de viskraam overnamen, dan is vis niet meer weg te denken uit je leven.
De geur van hooi of van een verse groene haring, heerlijk. Het raakt heel diep aan iets goeds.
Je kan er ook juist helemaal niets mee hebben, van alles tegen hebben. Dat kan rationeel zijn of gevoelsmatig. Of omdat je zussen geen viskraam hebben en je nog nooit en koe van dichtbij hebt gezien. Inzichten en meningen verschillen. Daar is niks mis mee.
Het fenomeen bestaat in veel gedaanten. Groeide je op in een streng christelijk gezin, dan is de kans dat je zelf een refo bent groter dan voor een goddeloos opgevoede.
Wat zijn jouw denkwijzen en voorkeuren en waar liggen jouw goede gevoelens aan ten grondslag? Weet je waarom ze zijn wat ze zijn? Is het gevoel of meer beredeneerd? Ik ben benieuwd.
Wat me bezighoudt is hoe we omgaan met empathie. Niet iedereen wordt gehinderd door empathische gevoelens. Ik ken er die vrolijk over me heen walsen. Dus empathie is altijd goed? Als je belangstelling hebt voor een ander om vervolgens uit te leggen waarom die het mis heeft, of als je dat alleen maar denkt dan is je belangstelling niet empatisch.
Kunnen luisteren met aandacht en inlevingsvermogen zonder belerende opwellingen is iets bijzonders. Het is geen kunstje. Je kan er geen cursus voor volgen. Die cursussen zijn er wel, om je een kunstje te leren. Hoe empathie te veinzen.
Wat is er meelevender dan dat je durft te luisteren zonder de drang om een weerwoord te geven?