Ik ga lezen vandaag. Was net begonnen maar zit nu te schrijven. Ik heb mijn krant opgezegd, ingeruild voor een tijdschrift. Een waar wel de artikelen in staan die ik graag in een krant had willen lezen. Kranten schrijven maar wat. Omdat hun lezers dat op prijs stellen.
Dat tijdschrift, daar doe ik een hele week mee. In de wintermaanden lees ik ook de stukken die ik zomers oversla. Dat het nu regent spoort me aan om te lezen. Anders zou de drang om naar mijn moestuin te gaan het winnen. Watergeven aan je plantjes is belangrijk. Dat is gisteren al uitgebreid gedaan. Regen.
Komkommertijd, op zich een goede reden om kranten over te slaan. De uitdrukking is ontleend aan de komkommers die nu (in mijn kas) groeien. Je moet ze echt eens proeven. Het zijn flinke exemplaren, maar dun. Die zijn het lekkerst. Ook de smakeloze uit de supermarkt kennen dat verschil. De dunne zijn minder smakeloos.
Een dikkere komkommer is niet altijd meer waar voor je geld. Een levensles, daar heb je geen moestuin voor nodig.
Het tijdschrift heet de kleur van komkommer. Ik lees de vakantie-uitgave. In tegenstelling tot een krant staat er nu juist twee keer zoveel in. Moet je er wel een week extra mee doen. Zo kan je ook vakantie vieren.
Het gaat over eilanden. Maak me niet gek. Ik ga het gedoseerd lezen. Telkens iets bewaren voor morgen. Blijft er genoeg over om dagelijks te zwelgen in eilandgevoel. Ik ben van Texel. Ik kijk elke dag even via de webcams en word op digitale wijze gevoed met Texelgenot.
Het wordt geen lang stuk, het lezen lonkt. Geniet van komkommer.
