Piep woont alweer een tijdje tot z’n volle tevredenheid op een mooi plekje. In zijn notendop, wat dacht jij. Het geluk stroomt over de plinten. Vanmiddag krijgt hij zijn neef op bezoek. Een slimme muis die het ver heeft geschopt. Piep is een beetje zenuwachtig en geïrriteerd tegelijk. Bezoek is leuk toch? Zijn neef heet ook Piep, maar noemt zich al een tijdje Peep. Dat klinkt beter en paste bij zijn niveau.
Peep bezit heel veel walnoten. Op tijd kopen voor weinig geld die dingen als andere muizen krap zitten zei hij altijd. Peep had er zo veel dat opeten geen optie was. Hij verkocht ze weer als de nood het hoogste was in een lange koude winter. Voor een flinke prijs. Mochten ze blij zijn dat hij dat deed. Zonder hem zouden er muizen sterven. Peep was een echte weldoener.
Neef Peep kwam aan in z’n luxe elektrische notendop. Alles voor het milieu, zei Peep. Piep had lekkere koekjes gekocht voor bij de koffie. Of ze tenminste met roomboter gebakken waren? Informeerde Peep. Niet? Dan zag hij ervan af.
Piep dronk zijn koffie met de smoor in. Daar had je het gedonder al. Peep informeerde of Piep al een baan had en hoe hij boerde op de walnotenbeurs.
De wat? Vroeg Piep. Speculeer je niet dan? Zei Peep. Dan blijf je toch altijd een sloeber?
Dan sta je buitenspel, dan doe je niet mee. Wat is jouw bijdrage aan de meconomie? Vroeg Peep. Volgens mij leef jij van mijn belastingcenten.
Ik heb al mijn geld op de krokodilleneilanden geparkeerd zei Peep trots. Dan blijft jouw soort er tenminste van af. Hij keek op z’n Molex en zei dat hij dringend weg moest. Muizenissen, weet je wel.
Met piepende banden en de stank van verbrand rubber was Peep weer onderweg. Je moest altijd slimme transacties doen om de BM-ers voor te blijven. Die Buitenspel Muizen. Die vraten alleen maar uit jouw trog. En wat kwam daarvan? Nog veel meer BM-ers, als de muizen.
Gelukkig had Peep een diepe levensovertuiging. Die leidde hem door het leven. Alles kwam uiteindelijk goed. Voorwaarde was dat je je vermogen vermeerderde en dat je daarvoor aan de macht bleef. Dat was de opdracht van Olo, de Oppermuis.
Het was geen probleem als je je tegenstanders schijnbaar een beetje hielp, als je maar op slimme wijze Zijn doelen verwezenlijkte. Bij de eindafrekening vielen ze toch buiten de boot.
Leg dat maar eens aan een BM-er uit. Snapt ie niet en gelooft ie niet. Dat was maar goed ook, want met hoe meer je de walnoten moest delen hoe minder je er zelf kon hebben.
Piep intussen veegde het zweet van zijn bovenlip. Wat een ontzettende eikel die Peep. Hij kreeg pijn in z’n buik van dat soort muizen. Hij was blij met één walnotendop. Kan je prima in wonen. Als je er af en toe eentje kon kopen bij MH of de Mumbo dan had je voorlopig meer dan genoeg te eten. Alleen in de winter waren ze niet te betalen. De lege doppen kon je inleveren bij Muis Zonder Huis.
Het tevreden gevoel kwam gelukkig al weer een beetje terug. Wat een eikel zuchtte Piep nog eens.