Tag: Filiae

Ik schreef het al eerder, ze hebben een beetje m’n hart gestolen. Filiae. En wat doe je dan? Je gaat het zoeken. Bestolen worden geeft me een boos en verontwaardigd gevoel. Hoe haal je het in je hoofd? Zo braken ze de schuren op mijn tuin open. Met grof geweld. Alles weg. Als ik ze tegenkom… Wat daar stond is van mij.

Mijn hart is ook van mij. Ze stelen het een beetje. Die vier meiden. Eigenlijk helemaal. Zonder kan je niet. Het is een tamelijk vitaal orgaan. En toch kan het je overkomen. Dat is bijzonder. Je wordt niet boos, maar juist blij. Een soort omgekeerde harttransplantatie. Dan ben ik nu een Filiae donor. Kan jij ook worden.
Op zoek dus naar dat hart van mij. Moet je niet voor naar de politie. Je hoeft geen aangifte te doen. Ik kan ervan genieten. De zoektocht. Naar wat me bindt met vier zingende zussen. Met hun talent, energie en emotie. Muziek, humor, liefde en hun geloof. Dat laatste is nou net niet mijn ding. Waar ik anders de deur dicht doe, laat ik Filiae zomaar binnen. Dat is wie ze zijn. Ze horen bij de zoektocht. Naar m’n hart.

Een inverse harttransplantatie verandert iets aan je leven. Ben ik wel aan de beurt. Mijn niertransplantatie heeft al flink aan de boom geschud. Kreeg ik een nieuw leven. Voordat het zover is wil je wel even stilstaan bij het oude. Zolang als het duurt. Dacht ik toen. Het maakt dat mijn hart niet meer beveiligd is tegen diefstal.

Leven zonder streven. Vogels ‘s morgens vroeg, de zon, een plensbui, Filiae. Alsof alles je voor het eerst overkomt. Dag keurige zelfbeheersing, welkom emotie. Die emotie was er natuurlijk altijd al. Gepast weggestopt omdat dat zo hoort. Ik ben nu lekker onaangepast. Dat hebben kleine kinderen van nature. Ik moest er best wel hard voor op mijn bek gaan. Dat is goed gelukt. Wie zei er dan altijd dat het zo hoorde? Vrees dat ik het zelf was.

Onderweg zijn en jezelf zijn. Daarmee kom ik al dichter bij m’n ontvreemde hart. Wel verrassend om over na te denken. Ik kom er dichterbij en wil het nooit meer terugvinden. De zoektocht zelf is het doel.
Ik ben Filiae donor. Kan jij ook zijn.

Check dit dan! http://Filiae.nl

En dit! https://supp.to/filiae Steun je ook hun crowdfunding ?

Als je een donornier krijgt dan weet je niet wie de donor is. Of het moet gaan om donatie bij leven. Dan wel. Ik weet niet van wie ik mijn nier kreeg. Van een jonge vrouw, een man van mijn leeftijd. Iemand met de Nederlandse-, of een andere nationaliteit. Kan allemaal. Andersom is het ook zo. Als je je als orgaandonor laat registreren weet je niet wie jouw organen krijgt. Dat kunnen verschillende mensen zijn. Je kan zomaar een paar levens redden. Of nieuwe levens geven. Ik was nog niet aan het doodgaan toen ik een nieuwe nier kreeg. Dat was wel de prognose voor de wat langere termijn. Statistisch gezien houd je dialyseren een jaar of tien vol.

Maar wil je wel dat iedereen kans maakt op jouw organen als jij ze niet meer nodig hebt? Zou je eerst wel even kennis willen maken met degene die jouw organen krijgt? Kan je er nog van af zien. Stel je voor het is iemand die niet volgens jouw principes leeft. Een andere huiskleur heeft. Een ander of misschien wel helemaal geen geloof aanhangt. Of juist veel te vroom is. Gaat ie straks stemmen op de tegenpartij. Met jouw hart of jouw nier. Als ze voor de donorregistratie de wet nu even een beetje aanpassen.
Dan geldt natuurlijk wel dat jij ook pech kan hebben. Is er een nier voor je. Krijg je hem niet. Of ze hebben geen hart voor jou. Ga je niks van merken. Dat is netjes geregeld in een computerprogramma. Bij de selectie word jij dan niet de ontvanger. Gaat ie naar een ander. Duurt het wat langer voor jou. Ga je misschien toch dood.

Gelukkig werkt het niet zo. Je hebt de keuze om je als donor te registreren. Waarbij je over je eigen schaduw heen kan stappen. Hoe kom ik op die gedachten?

Zal ik je vertellen. Ik heb geen voorkeur voor een bepaalde donor. Ben wel nieuwsgierig naar wie het is. Zou hem of haar graag ontmoeten. Dat kan helaas niet. Misschien heb ik haar/hem vroeger al eens ontmoet. Wie weet. Het nadenken daarover gaf me een nieuw inzicht. Ik heb niet zo veel op met geloof en religie. Ben wel zo opgevoed. Met als gevolg dat ik er niets meer van wilde weten. Die persoonlijke ervaringen drukken een aardig stempel op me. Stel nu dat ik een nieuwe nier heb gekregen van een christelijke donor, dacht ik. Wat krijg ik daarvan? Om te beginnen kreeg ik een nieuw leven. Ik ben er niet geloviger van geworden. Het heeft me wel aan het denken gezet. Ben een beetje over m’n schaduw heengestapt. Klein stapje nog maar hoor.

Dat stapje bestaat bijvoorbeeld uit het bezoeken van optredens van Filiae. Deze gave Vocal Group heeft een beetje mijn hart gestolen. Ze zingen ook over hun geloof, waar ik me altijd zo fel tegen afzet. Waag ik me wel in het hol van de leeuw. En ik geniet er ook nog van. Zou die nier dan toch….?

Meer over Filiae: http://Biodre.nl/Filiae

Avondje uit gisteren. Filiae vier zingende zussen. De tweede keer dit jaar. Een avondje uit en ook die zussen. Zozo dus al voor de tweede keer een avondje uit hè. Ja, ik neem het er wel van. Moet er even bij vertellen dat het de tweede keer dit jaar is dat het kan.

Ze raken me. Filiae. Dat ligt vooral aan hun sprankelende optreden en een beetje aan mijn raakbaarheid. Hun thema’s lijken speciaal voor mij bedacht. De afgelopen tour was LEEF! Hun nieuwe tour is PUUR. De nieuwe single: Alles op zijn tijd. Vier mooie meiden die samen spelen en zingen. Ze kunnen er wat van.

Schreef een van hen ook nog een boek: Tijd waar blijf je. Alweer voor mij bedacht lijkt het.
Filiae, de thema’s, het boek, mijn nieuwe leven met een donornier. Het combineert lekker. Het is een mooie ontmoeting met mezelf. Ik ben me veel bewuster geworden van wat de dingen me doen. Dát en hoe ze me raken. Voor die tijd voelde ik ze ook wel hoor. Wegstoppen was nog een optie. Gaat niet meer. Wil ik niet meer.

Raakbaar zijn. Daar maken ze goed gebruik van. Filiae. Ze brengen pure emotie. Tranen én lachen. En tranen van het lachen. Lekker dat het wat donker is in de zaal. Ik simuleer een lichte verkoudheid. Dat ik het voor mezelf erken wil nog niet zeggen dat iedereen het maar moet zien. Durf ik nog niet.

Muziek hè. Op zolder staat mijn bas. Inclusief versterker om de pannen van het dak te blazen. Ik ben géén muzikaal talent. Oefening baart kunst, dat wel. In dit geval kunst met een kleine k. De pannen hebben al jaren niks te vrezen. Ik poets af en toe het stof eraf. Dan is ie weer mooi. Dat ik weer wil spelen weet ik al. Wanneer nog niet. Komt vanzelf. Alles heeft zijn tijd.

Meer over Filiae: http://Filiae.nl