Sommige mensen zijn meer gelijk dan andere. Zo voel ik het wel eens. Ik heb dat vooral bij groeperingen die eenzelfde geloof aanhangen. Of nog iets preciezer, die beter weten hoe je dat geloof aanhangt.
Je kunt het aan je omgeving laten zien, dat horen bij een groep. Door kleding, brillen en haardracht bijvoorbeeld. Er zijn rare regels voor en het is loyaal om eraan te voldoen. Zo laat je zien dat je een echte aanhanger bent. En de groep houdt jou wel in de gaten. Fijne verbondenheid wel. Als het over gelovige lieden gaat, dan is dit al gauw mijn onwrikbare theorie.
Laat ik nu een klein beetje op weg zijn met het wat beter nadenken over mijn fraaie theorieën. Militairen en politieagenten dragen een uniform. Veel christelijke vrouwen een voorgeschreven rokje. Is dat niet ook gewoon een uniform?
Het uniform van een conducteur of iemand die in de zorg of in een tuincentrum werkt heeft een practisch doel. Dat hoef je niemand uit te leggen. Blijf ik struikelen over christelijke rokjes en dito zwarte pakken. Misschien handig voor god om te weten wie hij wel of niet binnen moet laten?
Ik werkte bij een bedrijf waar een driedelig kostuum vereist was. Alle kleuren toegestaan als het maar donkerblauw of donkergrijs was. Eigenlijk waren zwarte schoenen ook verplicht. Maar eigenwijs als ik ben…
Ik droeg die outfit omdat het werkkleding was. Zo werden de centen verdiend. Dat vond ik acceptabel ook al ben ik helemaal niet van de kostuums en de stropdassen. Het is een belachelijk en verstikkende soort versiering, een stropdas.
Er blijft zo niet veel over van m’n onwrikbare theorie over het uniform van christenen, of zij die zich graag zo noemen. Die sneer kan ik niet laten hoor. Je hebt immers ook nepagenten en namaakmilitairen. Een soort status willen claimen door een uniform. Kijk maar naar sommige demonstranten in hun allegaartje uit de militaire dump.
Wat ik wil zeggen is, dat ik elke dag wat leer. Over mijn eigen denkbeelden. Over een mening hebben en gelijk hebben en het verschil daartussen. Dan waren de vorige twee zinnetjes toch genoeg geweest bij wijze van blogpost?
Ik hoor graag van jou wat je ervan vindt. Misschien heb je net zo’n onwrikbare mening als ik.