Ik blader, google, Wikipedia en denk me suf. En blijf met alleen maar vragen zitten Van die vragen waarvan je je afvraagt waarom je het vraagt.
Ik ben me aan het oriënteren op een studie. Dat begint met de vraag wat ik in vredesnaam wil met dagen die wat erg veel op elkaar beginnen te lijken. Van die weken waar de afspraken in het ziekenhuis de mijlpalen zijn.
Het is geen gefrustreerde vraag in de zin van hoe overkomt mij dat nu weer. Jij denkt misschien van doe mij eens een paar van die dagen. Ruilen?
Nee, ik geef er zelf een draai aan. Ik doe van die online testjes. Waar liggen mijn interesses en wie ben ik en meer van die onzin. En dan de vraag: wat wil je worden? Moet ik om lachen. Ik wil helemaal niks worden. En wil ook niet weten wat voor werk ik met welke afgeronde studie kan doen. Ik wil niks afronden, ik wil beginnen. Liefst aan iets eindeloos.
Ik dwarrel vooralsnog rond in het domein van de mogelijkheden. Wat ik niet meer kan, dat weet ik intussen wel zo’n beetje. Hoofd vooral heeft zin in en behoefte aan een beetje prettige inspanning. Het gaat me om studeren als doel. Reizen met m’n hoofd. Doe maar een flinke stapel boeken, online toegang tot informatie en bibliotheken, scripties, noem het maar op. Gesprekpartners alleen als ik daar behoefte aan heb. Om van gedachten te wisselen. Om te luisteren. Jammer voor alles wat docent is. Verder ben ik allergies voor goeroes.
Ik zoek het zelf wel uit. Juist dat. Lekker graven en lezen. Uitkomen bij het onverwachte en ontdekken dat daar ook weer een wereld achter schuil gaat.
Een beetje focus is wel handig, om te beginnen. Een klein plannetje en vervolgens gaat alles dan anders. Dat lijkt op hoe ik in m’n moestuin werk. Dan weet ik wat er moet gebeuren die dag, of die week en hup met de geit. Kom ik daar en zie ik dat de tuin vraagt om iets heel anders. En dat dan doen. Ingegeven door het onverwachte.
Als jij een lineair denkend type bent zou ik je waarschijnlijk tot waanzin drijven. Andersom is dat ook het geval.
Om weer terug te komen bij al die vragen, het is een soort ‘waarom’ fase zoals kinderen die kennen. Ben denk ik nooit uit die fase gekomen. Bij gebrek aan goede antwoorden. Want wat is een goed antwoord?
Ik kom uit ergens in de buurt van de filosofie. Ik heb nog nooit een advertentie gezien waar gevraagd werd naar: “Filosoof, stressbestendig, geen negen tot vijf mentaliteit”. Ander voordeel is dat je niet uitgestudeerd raakt. Ik neem het besluit om het woord studeren niet meer te gebruiken. Het indiceert zaken als discipline, studieresultaten, examens en beleerderigheid.
Ik ben dus geen student. Dat is al een hele opluchting. Waarom stoppen we alles in vakjes?
Ik hou van boeken waarin je kan lezen vanaf de plek waar je ze openslaat. Soms even terugbladeren of een flink stuk overslaan en weer verder. Heerlijk. Ik lees nu een boek over de filosofie van de oudheid. Heb het na maanden weer eens uit de kast getrokken. Kan je zo verder met lezen. Of het nog een keer lezen.
Als je tips hebt over boeken die ik echt móet lezen, of interessante sites? Ik hoor het graag.