Over drie dagen heb ik hem al zes jaar.
Zonder was het twijfelachtig of ik nu nog zou leven. Het voelt als een nieuw leven en dat is het ook.
Als je weet dat van de dialysepatiënten tussen de 45 en 65 jaar de helft overlijdt binnen vijf jaar dan zegt het genoeg. Ik vier elk jaar de verjaardag van mijn donornier. Waar ik voorheen het nog niet de moeite vond om mijn gewone verjaardag te vieren, vier ik er nu twee.
Ik kreeg mijn nier nadat ik vier maanden stond ingeschreven bij Eurotransplant. Dat is heel erg snel. Het was een ‘perfect match’. Dat is een nier die qua weefseleigenschappen bijna perfect bij je past. In dat geval geldt niet de wachtlijst die vaak 3 jaar of langer wachten vergt voor er een donornier voor je is. Hoeveel geluk kan een mens hebben?
Ik was vlak ervoor nog op vakantie in Italië. Ik besprak met de nefroloog hoe groot (klein) de kans was op zo’n perfect match. Ongeveer net zo groot als een flinke prijs in de staatsloterij was het oordeel. Dus hup, toch maar op vakantie. Met de auto was geen optie. Dat zou ik niet volhouden, ook al hoefde ik niet zelf te rijden. Met het vliegtuig dan maar. Ik hoefde niet in de wachtrij bij het inchecken, langer dan tien minuten staan kon ik niet.
Nog geen 3 weken na terugkomst van vakantie ging ’s nachts mijn telefoon. UMC Utrecht: “Ik heb een nier voor u”. Ik schiet weer vol als ik het opschrijf.
Strak van de adrenaline en met een euforisch gevoel ging ik naar het ziekenhuis. De rest van het verhaal ken je.
Sommigen zeggen wel eens dat ik wel veel pech heb met mijn gezondheid. Het is anders; het simpele feit dat ik er nog ben, springlevend en gezond is geluk.
Dank je wel donor!